من حرفم را پس می گیرم.‏

من می خواهم حرفم را پس بگیرم.من می خواهم تیتر این مطلب را بزنم:مباد که مانند مردم ژاپن نباشیم.من می خواهم بگویم دم مردم ژاپن گرم.من می خواهم بگویم خاک بر سر آن ایرانی های بی غیرتی که مثل سگ از آمریکا و اسراییل و انگلیس و بقیه کشور های قلدر ( لعنت الله علیه ) می ترسند ولی از خدا نمی ترسند.من می خواهم بگویم خاک بر سر آن ایرانی هایی که ایرانی نیستند و فقط ادعای وطن دوستی شان گوش فلک را کر کرده.من می خواهم بگویم متاسفم که با شما کسانی که در ظاهر ایرانی ولی در باطن آمریکایی هستید در یک کشور زندگی می کنم.من متاسفم که همان هوایی را استشمام می کنم که شما آن را کثیف می کنید.من عاشق ژاپنی ها هستم و حاضرم رگ هایم را بدهم برایشان.من وقتی ژاپنی ها را در تلویزیون می بینم غش و ضعف می کنم برای شان و بلا استثنا هر دفعه می گویم:حیف نیست که آمریکایی زنده باشند و شما بمیرید؟کل مملکت آمریکا فدای شما ژاپنی ها بشود.و هر دفعه خانواده و فامیل هایم وقتی این حرفم را می شوند انگار که به ناموس شان اهانت کرده باشم قرمز می کنند.وای بر من که غیر مادرم میان یک سری خائن زندگی می کنم.خدا این هم زندگی بود برای من درست کردی؟

به خدا قسم یک تار گندیده ی موی سر دختران ژاپنی را (همان دخترانی که گه گاهی سرباز های آمریکایی که در آمریکا پایگاه دارند به آن ها تجاوز می کنند) به بعضی از دختران و زنان این مرز و بوم نمی دهند.مردم ژاپن گرچه در حال حاضر با خفت در کنار آمریکایی هایی که به زور در کشورشان پایگاه دارند زندگی می کنند،اما حس نفرت از آمریکایی ها را به طور ژنتیکی به فرزندان شان انتقال می دهند.شما اما یادتان رفته که آمریکا با ما چه کرد.یادتان رفته کاپیتولاسیون را،آن لکه ی ننگ سیاسیون را.یادتان رفته کودتای ۳۲ را.یادتان رفته ۸ سال دفاع مقدس را.یادتان رفته چادر از سر زنان کشیدن را.یادتان رفته ... .یکی برگشت به من گفت:این ها گذشت.گفتم:نه،هنوز نگذشته.هنوز جانبازان شیمیایی ( که کف پایشان میان دو چشمم ) هستند که تکه تکه های جگر شان را با خون بالا آوردن پس می دهند.هنوز زخم هایی که آمریکا بر تن ما نهاده،بهبود نیافته که آشتی آشتی بریم تو کشتی.بگذارید حالا مثال های فرا ملی بزنم.مگر وقتی شما سبز ها میان پرسش ها و استدلال هایم گیر می کنید برایم شعر سعدی را نمی خوانید که سر در سازمان ملل است؟پس من حقوق بشری مثال میزنم.آقایان آمریکا پرست،هنوز در ناکازاکی و هیروشیمای ژاپن به خاطر اثر بمب اتم،کودکان معلول به دنیا می آیند.هنوز بعد از جنایاتی که در حق ژاپن انجام دادند،باز هم به دختران ژاپنی تجاوز می کنند.ابوغریب هنوز باز است آقایان.گوانتانامو نشان می دهد که کسانی که مدعی حقوق بشر در دنیا هستند خود نقض کننده ی حقوق بشر در دنیا هستند.غزه نشان داد که تا وقتی اسراییل،مقر سازمان ملل را در غزه نزده بود محکوم به جنایت نشده بود.مدعیان حقوق بشر اکنون اسراییل بچه کش است.چشمان تان را باز کنید.این گوری که شما بر آن گریه می کنید خالی از مرده است.آقایان،بصیرت هم چیز خوبی است.غیرت هم خوب است.خوشا به حال دولت ژاپن که مردمش غیرت مندند.مردم ژاپن رسمی دارند به نام << هارا گیری >> که اگر عمدا یا سهوا خیانتی در حق مردم یا کشورشان مرتکب شوند با شمشیر به بدترین شکل خودشان را می کشند.ما فقط در حرف وطن دوستیم.ما اگر وطن دوست بودیم،آمریکا از زبانمان می افتاد.این ها را گفتم اما باز بی غیرت گفت:آمریکا اگر بخواهد به ما حمله کند،دو روزه ایران را می گیرد.من هم جای دوست و دشمنانم خالی مقداری خندیدم و گفتم:به ما حمله کند؟گفت:آره.گفتم:۲۹ سال پیش حمله کرد،بهش گفتیم دنیا دست کیه.گفت:آن موقع عراق بود،اما حالا همه می آیند.گفتم:عراق بود و ۶۶ کشور که شبانه روز حمایتش می کردند.ما آن موقع مگر چه داشتیم؟تانک هایمان را از آن ها به غنیمت می گرفتیم.تانک های آن ها گیریس اش خشک نشده بود می افتاد دست ما.خمینی چه زیبا گفتی:بعضی ها می آیند به من می گویند که عراق مجهز است،عراق چه و چه.اتفاقا خیلی خوب است عراق مجهز است،ما تجهیزات شان را پس می گیریم.حاج احمد متوسلیان شهید،من می ترسم که در گوش شان بزنم.آن وقت آمار می دهند که هر ۵ ثانیه در ایران حقوق بشر نقض می شود.تو که فقط از خدا می ترسیدی بیا و یک در گوشی بزن زیر گوش این ها تا هم برق ۳ فاز از کله ی این ها بپرد،هم جگر من خنک شود.زخم معده گرفتم از دست بعضی خوش غیرت ها.شما غیرت را کفن کردید،شما وطن پرستی را خجالت زده کردید.شما معنی تازه ای به مبارزه با قلدری و استکبار داده اید.ما را شرمنده کردید.خواهشا انقدر به نفع مردم و کشورتان فعالیت نکنید،خوش به حالمان می شود.

انتهای مطلبم را با یک آرزوی دست نیافتنی به پایان می رسانم.خدایا کاش من در ژاپن به دنیا آمده بودم.