جریان

سلام به همگی.

بعد از مدت ها دستم به قلم رفت و لازم دیدم که دستم به قلم برود.

دیشبی رفتم و از دکه ی روزنامه فروشی فیلم اخراجی های سه را خریدم.بگذریم که جز اول فیلم و قسمت های مربوط به امین حیایی بقیه فیلم مفت نمی ارزید ( البته از دید من ).انتهای فیلم که سخنرانی سید بود را البته جدا کنید که عالی بود.فیلم که تمام شد یادم آمد که سال 88 چه بر سر این من و بر سر ایران من رفت.شاید باید این فیلم را  " مصور سال 88 " نامید.خلاصه دلم خواست تجلیلی دوباره ای از دکتر احمدی نژاد کنم.

بخش بعدی هم اتفاقا می پردازه به انسان هایی که سنگ انداختن بر سر راه دکتر رو وظیفه دینی خود می دانند.هرگز از خاطرم نمی رود حرفی را که برادر محمود در تلویزیون گفت : بعضی ها وقتی به دولت میرسند،فکر می کنند ملاحظه هیچ چیزی را نباید کرد.هرگز و هرگز از خاطرم نخواهد رفت.

یادم می آید یک بار از دوستم پرسیدم چرا حضرت آقا ( آیت ا... خامنه ای ) انقدر تنها بوده؟.جوابی نداشت به من بدهد و الان از خودم می پرسم چه شد که هر ناکسی به خود جرات داد راجع به رییس جمهور اظهار نظر کند و رییس جمهور ما تنها ماند.( البته ایشان بین مردم تنها نیستند.مجلسی ها خود را با این موضع گیری خراب کردند و حیف که موضع رییس جمهور ما " سکوت الهام بخش وحدت " هست والا دست بسیاری رو میشد ).

نکته : عطای بالا نیامدن وبلاگم ( همان مسدود شدن ) را به لقای دفاع از حق دادم.پس انشا ا... اگر اینجا ندیدمتان حلال کنید.جای دیگری می بینمتان.

یکی از این آقایان،علاوه بر آقای علی مطهری ( که به عقیده من هر چه پدر اندوخت ایشان با سخنانش به باد داد )،آقای احمد توکلی ( نماینده تهران در مجلس هست که جای تاسف داره برای من که ایشون نماینده من باشن ) هست که ماهنامه جریان با استفاده از خاطرات منتشره آقای توکلی برگ هایی از مجله رو به نشان دادن شخصیت کسی که تمام قد رو بروی دولت ایستاده می پردازه.اول نوشته هم نویسنده این نوشتار در صفحه 16 می نویسد:

اگر این اعترافات مربوط به دیگر سیاست مداران بود،چه ها که به دیگران نمی گفتند و چه ماجراها که نمی ساختند.

در سایت مجله که دومین شماره اش نیز هم هست چیزی پیدا نکردم.بنابرین خودتان این مجله را بخرید و خود بخوانید که چه شده.